Virtuell krigføring

Det heile begynte med ein mystisk oppringing frå kapteinen. Eg og to andre skulle møte på kontoret asap. Då kan ein jo begynne å lure på kva gale ein har gjort. Men så er det måte på kor mykje dumt ein får gjort på ei veke i leir. Litt nervøse var vi vel før vi banka på døra til Mr. Sjef. Men vi hadde ikkje gjort noko gale(som han nemnde i alle fall), vi blei tvert imot "invitert" med på ein litt spesiell øving på Rena leir. Vi skulle støtte bataljonsstaben i ein øving gjennomført på data. Ja, DATA. Kriging på data. Som å spele nintendo 64. Eg skjønte ikkje heilt greia først for å vere ærlig. Såg for meg Rome Total War og World of Warcraft, berre med dårlegare grafikk. Men vi såg fram til ei veke med litt annleis teneste. I tillegg fekk vi smørt på litt helgeperm. God stemning!

Det var ikkje akkurat World of Warcraft som møtte oss på Rena, men dataspel kan ein jo kalle det. Så vi fekk prøvd oss som både troppssjef og sambandsmenn i eit virtuelt Afghanistan og Noreg på ordre frå kapteinen. Føre brikker hit og dit i teigen, administrere skadde soldatar og lastebilar som plutseleg plumpa i elva. Alt er greitt på data! Før veka var omme, var augene våre firkanta og utallege snusboksar tomme. Det tar på å sitte framfor dataen 12 timar om dagen. Warning, warning småbarn! Men det var god trening, spesielt det å sitte på samband og få med seg alt som skjer på nett. For det skal eg jo kunne. God stemning var det også å sitte saman i den lille bula vår, i alle fall etter at folk fekk i seg kaffi på morgonkvisten. Og vi fekk nok kjeks innabords, for å seie det sånn! Dessutan fekk vi eit ganske eksklusivt innblikk i korleis leiinga foregår, og eit foredrag frå nokon som hadde vore i Afghanistan. Ganske sterke saker. Det fekk i alle fall meg til å tenke. Vi har verkeleg flinke folk i forsvaret vårt.

No nærmar brigadestafetten seg farefullt, og eg håpar det er nok at eg gjer mitt beste. Konkurranseinstinktet er skyhøgt her oppe, noko eg manglar heilt. Panserbataljonen og 2.bataljon har kniva om 1.plassen i mange år, og no må vi vinne for at dei ikkje skal ta vandrepokalen. Eg trur eg berre skal konsentrere meg om å springe mine 500m fortast muleg. Satsar på at resten av laget tar ut eit godt forsprang til eg skal sprinte siste etappe. No er eg litt trøtt etter fire dagar i felt, så eg får vel legge meg før inspiserande kjem inn og trampar i golvet. Lovar å skrive om feltveka snart. Dessutan har eg masse bilder. Hurra!

Snakes on a plane!