Dimme, dimme, dimme, dimme, dimmetid..

Eg syns å hugse at nokon sa det var på tide å oppdatere bloggen på dimmefesten forrige helg.. Men nei, det kan eg ikkje seie sikkert.

Men jaurå. Det er dimmetid. 327 dagar tilbakelagt i Forsvaret. 9 igjen. Eg må jo innrømme at det skal bli godt. Det har vore ganske mange harde dagar. Og nokon mindre slitsomme. Men det går jo opp for ein kva ein har når det snart er slutt.

Det eg kjem til å sakne:
* Makkeren min m/fleire
* Kontoret mitt
* Mat på bordet(gruer meg til å lage mat sjølv igjen!)
* Utfordringane
* Tilliten
* Befalet. Spesielt den eksepsjonelle humoren til visse stabsoverordna.
* Å gå i uniform, faktisk!
* Gratis treningsstudio
* Utsikten frå Mauken!
* Å telle ned til dimisjon

Det eg kan greie meg utan:
* Mas om reiserekningar!
* 154 kr dagen
* Å hate
* Pusse multifuel
* Kjøttkaker
* Vaktpost i 20 minusgrader
* Å gå att og fram til messa
* Vaske kjøretøysmotor før mønstring
* Vaske rommet etter først å ha klatra seg ut av senga kl 0600 om morgonen.
* KTS- alarm. Men samtidig.. Det er jo litt gøy óg, då!
* Vinterkamuflasje

Alt som gjenstår av verneplikten no, er å levere inn utstyr og vaske oss ut av Skjold. Og dimisjonstestar! :S

Slenger på eit par bileter frå SIBO/MOBO*-kurset vårt, i tillegg til vårt kjære Maukerike.

* Strid i bebygde områder/Militære operasjoner i bebygde områder.

"Hotellet" frå scenariolandsbyen. Eg kutta forresten nesten av fingrane mine i ei av metalldørene du ser på sida.

Eminente charlie-soldatar.

Mauken